Kendi gün batımıma doğru seni kutsuyorum yaşam,çünkü sen bana hiçbir zaman boş umutlar,adaletsizlikler, hak edilmemiş üzüntüler yaşatmadın.
Çünkü inişli çıkışlı yolumun sonunda gördüm ki
kendi kaderimin mimarı bendim;
Ve şeylerin içindeki tatlılığı ve acılığı ortaya çıkardıysam
onları oraya koymuş olan yine ben olduğum içindi:
Gül ağacı ektiğimde açan her zaman güller oldu.
Elbette gençliğimin ardından kış gelecek ama
sen zaten mayısın sonsuza dek süreceğini söylememiştin!
Şüphesiz acı dolu uzun gecelerim oldu;
ama sen zaten bana sadece mutlu geceler vaat etmemiştin;
Ve karşılığında huzur dolu gecelerim de oldu…
Sevdim, sevildim, güneş yüzümü okşadı.
Yaşam, bana hiçbir şey borçlu değilsin!
Yaşam, küs değiliz!
Amado Nervo